Pod koniec lat 90. XIX wieku pojawiły się we Wrocławiu nowe tendencje artystyczne, które były propagowane głównie w miejscowej Królewskiej Szkole Sztuki i Rzemiosła Artystycznego. W tym czasie dyrektorem uczelni był, pochodzący z Wiednia, architekt i projektant form dekoracyjnych Hermann Kühn. Młodzi artyści początkowo skupili się w pracowni malarza Albrechta Bräuera. Studiujący tam Fritz i Erich Erlerowie, Eugen Spiro, Hermann Völkerling, Moritz Heymann i Heinrich Wolff kontynuowali później studia w Monachium, gdzie związali się z miejscową Secesją. W tym czasie z inicjatywy Śląskiego Centralnego Związku Rzemiosła podjęto realizację programu odnowy rzemiosła artystycznego. We wrocławskiej uczelni przystąpiono do organizowania warsztatów rzemieślniczych - w myśl sformułowanej przez Hermana Obrista zasady, że "jedyna naprawdę dobra metoda nauki rzemiosła artystycznego to wykształcenie w warsztacie". W roku 1900 Hermann Kühn powołał do Wrocławia berlińskiego architekta, Hansa Poelziga, który objął w Królewskiej Szkole Sztuki i Rzemiosła Artystycznego stanowisko nauczyciela rysunku architektonicznego. W 1903 roku Hans Poelzig objął kierownictwo szkoły, a w 1911 roku przekształcił ją w Akademię Sztuki i Rzemiosła Artystycznego. Poza akademią miejscem rozpowszechniania nowych prądów artystycznych był salon prowadzony przez małżeństwo Neisserów - Alberta, profesora dermatologii i miłośnika muzyki, oraz Toni, z pasją rozwijającej zainteresowania sztukami plastycznymi. W swoim wrocławskim domu, w którym często bywał Hans Poelzig, gościli wybitnych muzyków, m.in. Richarda Straussa czy Gustava Mahlera, ale przede wszystkim artystów i profesorów Królewskiej Szkoły Sztuki i Rzemiosła Artystycznego, a także bohemę karkonoskiej kolonii artystycznej - na czele z pisarzami Carlem i Gerhartem Hauptmannami.

Hans Poelzig od samego początku działalności we wrocławskiej szkole sztuki przyczynił się do zreformowania sposobu kształcenia studentów w duchu idei wypracowanych przez angielski ruch ăArts and CraftÓ. Za Johnem Ruskinem i Williamem Morrisem dążył do zlikwidowania rozdziału rzemiosła (artes mechanicae) od sztuk pięknych (artes liberales), sięgając do tradycji średniowiecza, kiedy artysta był jeszcze dumny z mistrzostwa swego rękodzieła. Hans Poelzig - podobnie jak Theodor Fischer i Fritz Schumacher - swoją twórczość oparł na etosie rzemieślnika. Reforma nauczania wrocławskiej Akademii Sztuki polegała na tym, że dla każdego ucznia był przygotowany osobny program, ustalany podczas konferencji nauczycieli. Hans Poelzig starał się rozwijać kreatywne zdolności uczniów, tym samym jego reforma kształcenia artystycznego antycypowała osiągnięcia Bauhausu z lat 20. XX wieku.

Ciąg dalszy wraz z zestawem ilustracji na stronach Muzeum Architektury
w dziale AKTUALNE WYSTAWY > ARCHITEKTURA WROCŁAWIA > > >

W Portalu W-A.pl zakupisz:

Jerzy Ilkosz
Hala Ludowa Maxa Berga

Bogato ilustrowane - krótkie i zwięzłe opracowanie na temat słynnej hali we Wrocławiu.
więcej informacji

Jerzy Ilkosz
Hala Stulecia i Tereny Wystawowe

Hala Stulecia i Tereny Wystawowe we Wrocławiu - obszerne opracowanie o dziele Maksa Berga!
więcej informacji