Organizator konkursu
Miasto Stołeczne Warszawa, w którego imieniu konkurs
przygotowuje i przeprowadza Biuro Naczelnego Architekta
Miasta
Liczba otrzymanych prac konkursowych
27, w tym 24 kompletne, które podlegały dalszej
ocenie
Kryteria oceny prac konkursowych
Funkcjonalność - waga kryterium 40%
Estetyka, w tym jakość wzornicza całości i detalu -
waga kryterium 40%
Koszt i realność realizacji przystanków - waga kryterium
20%
Nagrody i wyróżnienia przyznane w konkursie
Nagrody:
1. Pierwsza nagroda o wartości 45.000 PLN -
praca konkursowa oznaczona liczbą rozpoznawczą 643785,
złożona przez zespół reprezentowany przez Towarzystwo
Projektowe, ul. Jaworzyńska 8 m 7, 00-634 Warszawa (zespół
w składzie Grzegorz Niwiński i Jerzy Porębski we współpracy
z Piotrem Solarskim i Tejbrant Polska sp z o.o.). Praca
uzyskała 89 punktów.
2. Druga nagroda o wartości 20.000 PLN - praca
konkursowa oznaczona liczbą rozpoznawczą 101201, złożona
przez zespół reprezentowany przez Marlenę Happach, ul.
Legendy 3/93, 01 361 Warszawa (zespół w składzie Marlena
Happach, Marek Happach i Jan Topczewski). Praca uzyskała
52 punkty.
3. Trzecia nagroda o wartości 15.000 PLN - praca
konkursowa oznaczona liczbą rozpoznawczą 737682, złożona
przez zespół reprezentowany przez News Outdoor Poland
S.A., ul. Jasna 14/16a, 00-041 Warszawa (zespół w składzie
News Outdoor Poland S.A. i Centrala - grupa projektowa:
Krzysztof Banaszewski, Małgorzata Kuciewicz, Jakub Szczęsny,
współpraca Zuzanna Fogtt, koordynator projektu Marek
Lekszycki). Praca uzyskała 51 punktów.
Dwa równorzędne wyróżnienia o wartości 5.000 PLN
każde:
1. Praca konkursowa oznaczona liczbą rozpoznawczą 487524,
złożona przez zespół reprezentowany przez p. Marcina
Urbanka, ul. Noakowskiego 26/24, Warszawa (zespół w
składzie Marcin Urbanek i Kuba Morkowski). Praca uzyskała
40 punktów.
2. Praca konkursowa oznaczona liczbą rozpoznawczą 761203,
złożona przez zespół reprezentowany przez PPH KOMSERWIS
Piotr Dworak, ul. Jasna 6, 32-545 Karniowice Psary (autor
projektu Aneta Bolisęga). Praca uzyskała 40 punktów.
UWAGI OGÓLNE NA TEMAT ZŁOŻONYCH PRAC
Zaprojektowanie przystanków komunikacji miejskiej,
w tym wiaty oraz szeregu uzupełniających mebli i urządzeń
wymagało od uczestników konkursu wykonania pracy kompleksowej.
Zwycięski projekt łączyć miał w sobie zalety świeżej
idei, niepowtarzalnej i estetycznej formy, z warsztatową
i technologiczną doskonałością, a przy tym ekonomiką
wykonania i eksploatacji.
Pośród zgłoszonych na konkurs prac można wyróżnić dwie
zasadnicze kategorie. Część projektów wyraźnie charakteryzuje
podejście wyłącznie od strony warsztatu architektonicznego.
Autorzy tych koncepcji operują językiem form zapożyczonych
z budownictwa, nie zawsze będąc świadomymi skali oraz
kontekstu przestrzennego funkcjonowania przystanków.
Duża grupa prac przynależy jednak do kategorii, w której
autorzy starali się traktować temat zgodnie z zasadami
współczesnego designu, wywodzącego się ze starannego
projektowania produktów przemysłowych, przedmiotów,
czy mebli. Zadaniem sądu musiało być znalezienie projektów,
które potrafią przyjąć skalę i proporcje właściwe dla
tematu stojącego na pograniczu dyscyplin projektowych.
Zapewne również interdyscyplinarność projektu spowodowała,
iż oczekiwania jurorów były rozbudowane. Sąd stwierdza
z żalem, że w większości przedstawione i zakwalifikowane
do konkursu prace pozostały wierne tradycyjnemu postrzeganiu
wiaty przystankowej, z konwencjonalnym podziałem na
poszczególne elementy konstrukcyjne. Być może nadmierne
skupienie uczestników na wypełnieniu szeregu wymogów
techniczno - użytkowych, jak również skrępowanie usilnym
dążeniem do uprawdopodobnienia realizacji sprawiło,
że w konkursie zabrakło pomysłów rewolucyjnych.
Nagrodzone prace mają jednak w sobie potencjał oryginalności,
który w połączeniu z odczuwalną rzetelnością warsztatową
otwiera drogę ku udanej realizacji. Jury wyraża nadzieję,
iż po przeprowadzeniu korekt projektowych możliwe będzie
ostateczne uzyskanie nowego, rozpoznawalnego mebla w
pejzażu miejskim i jednocześnie sprawdzającego się w
codziennych trudnych warunkach eksploatacji.
Podpisano: Sędziowie Sądu konkursowego
I nagroda
Praca 009-643785
Zespół autorski Grzegorz Niwiński, Jerzy Porębski we
współpracy
z Piotrem Solarskim i Tejbrant Polska sp. z o.o.
Praca została nagrodzona za czytelność i lapidarność
formy plastycznej. Na uznanie sędziów zasłużyły:
1. Koncepcja zadaszenia przestrzeni publicznej bez jej
optycznego wygrodzenia;
2. Niecodzienny układ konstrukcyjny wiaty, dający szerokie
możliwości aranżacyjne przestrzeni i wielkości;
3. Możliwość bardzo bogatego ale prostego w realizacji
systemu wiat o różnych układach i wielkościach, stopniu
przesłonięcia i zabudowy;
4. Lekkość i transparentność całej struktury
5. Dyskretne wkomponowanie paneli reklamowych, tak że
spełniają wymogi reklamy zewnętrznej, a jednocześnie
nie stanowią narzucającego się elementu na przystanku.
Na uwagę zasługuje całościowo przemyślana koncepcja
i spójność formalna systemu mebli na przystanku. W projekcie
widać dbałość o realia eksploatacyjne i staranność w
dopracowaniu detali.
Ze wszystkich prac ta właśnie wydaje się najwłaściwsza
do kompleksowej realizacji. Podczas realizacji prototypów
należy jednak zwrócić szczególną uwagę na rozwiązanie
następujących problemów:
1. Sprawdzenie sztywności konstrukcji, zwłaszcza na
kierunku podłużnym;
2. Podatność na zarysowania, zagięcia, zniszczenia krawędzi
zadaszenia i ścianek bocznych oraz innych elementów
wiaty;
3. Dobór materiału dachowego (i ściennego), z przeanalizowaniem
zalet, wad i kosztów szkła lub tworzywa, w odniesieniu
do produkcji i eksploatacji;
4. Ograniczenie nasłonecznienia wiaty poprzez zmniejszenie
transparentności dachu;
5. Odprowadzanie wody z dachu w warunkach zimowych;
6. Nieco nadmierne otwieranie wiaty, co może skutkować
przewiewaniem przestrzeni pod dachem i zalewaniem chroniących
się przed deszczem pasażerów;
7. Opracowanie taniej metody osiągnięcia dwupłaszczyznowego
gięcia materiału na narożach łączących dach ze ściankami
bocznymi;
8. Aspekt użytkowy przeszklonych ścianek bocznych i
ich krawędzi, skonfrontowany z kwestiami bezpieczeństwa,
zarówno wiaty jak i pasażerów (np. niedowidzących).
Przeszklone płaszczyzny mogą być niewidoczne, podobnie
jak krawędzie - oglądane nie frontalnie a dokładnie
z boku.
Biorąc pod uwagę możliwości systemu zaproponowanego
przez autorów, dla konkretnych lokalizacji przystanków
powinny być dobierane konkretne wielkości i układy wiat.
II nagroda
Praca 011-101201
Marlena Happach, Marek Happach, Jan Topczewski
Nagroda zozstała przyznana w uznaniu idei wprowadzenia
i wykorzystania żywej zieleni w strukturze wiaty. Wiata
ma dobre proporcje, a wymogi użytkowe zostały spełnione.
Jednak nie do końca została udowodniona praktyczna możliwość
realizacji przystanku "w zieleni" a także
kontrolowanie efektu i kosztów podczas eksploatacji.
Wydaje się, że efekt dobrze utrzymanej zieleni na przystanku
można by uzyskać w prostszy i tańszy sposób. Ewentualne
skierowanie projektu do seryjnej realizacji powinno
być zatem poprzedzone dokonaniem prób w warunkach ulicznych
(np. poprzez ustawienie roślin w donicach wewnątrz wolnostojącej
siatki jednostronnie oszklonej, na przeciąg sezonu wegetacyjnego
i zimowego - w rejonie jakiegoś wybranego uczęszczanego
przystanku).
Projekt wymaga również sprawdzenia pod względem wytrzymałości
konstrukcyjnej. Zastosowane elementy mają smukłe proporcje,
wzbudzają jednak wątpliwości co do ich wytrzymałości.
Podobnie opisane przez autorów sposoby zabezpieczenia
antykorozyjnego wymagałyby znacznie bardziej profesjonalnego
podejścia.
W wersji wąskiej wiaty dziwne wydaje się równoległe
stosowanie przeszklenia i osiatkowania i związane z
tym problemy czyszczenia elementów. Wersja wąska powinna
być uzupełniona o siedziska lub podpórki.
Kontrowersyjny jest kosztorys, w którym z jednej strony
zakłada się bardzo duży koszt wiaty, a z drugiej nierealistycznie
małe ceny elementów składowych, np. paneli reklamowych.
III nagroda
Praca 008-737682
Firma News Outdoor Poland S.A., reprezentowana przez
Andrzeja Magdziaka i Cezarego Tucholskiego i CENTRALA
- grupa projektowa w składzie: Krzysztof Banaszewski,
Małgorzata Kuciewicz, Jakub Szczęsny. Współpraca: Zuzanna
Fogtt. Koordynator projektu: Marek Lekszycki.
Sąd przyznał nagrodę za całościowo przemyślaną koncepcję
i spójność zaproponowanego systemu mebli na przystanku.
W projekcie wyraźnie widać staranność w doborze proporcji
i dopracowaniu detali oraz trafny dobór rozwiązań uwzględniających
realia eksploatacyjne.
Zastrzeżenia można mieć natomiast do ogólnego wyglądu
wiaty, mającego wpływ na jej odbiór. Bryła wiaty jest
bardzo solidna, ciężka - co podkreślono ciemnymi barwami
i proporcjami elementów - pozbawiona niezbędnego elementu
fantazji. Bliższe jest to wzorcom kulturowym naszych
zagranicznych sąsiadów. Proponowane przez autorów poszukiwanie
warszawskiego genius loci w usytuowaniu wiaty względem
Wisły w praktyce byłoby trudne do odczytania i skomplikowane
logistycznie, zarówno w fazie realizacji jak i eksploatacji.
Praca zdaniem sądu nadaje się do realizacji, aczkolwiek
jest mało warszawska. Gdyby prace projektowe były kontynuowane,
należałoby:
1. Rozjaśnić kolor elementów i szukać barw pochodnych
aluminium.
2. W wersji wąskiej wiaty niezbędne byłoby oznaczenie
krawędzi pionowej tafli szklanych, tworzących ścianki
boczne.
3. Odstępy pomiędzy barierami odgradzającymi powinny
być zmniejszone, tak aby ewentualne przeciśnięcie się
dzieci mogło być wykluczone.
Wyróżnienie
Praca 014-761203
PPH Komserwis Aneta Bolisęga
Uwagę jury wzbudziła prosta geometria wiaty, podbudowana
interesującym pomysłem wygięcia słupków oraz stosowania
odgięć w różnych kierunkach w zależności od szerokości
wiaty. Ciekawym rozwiązaniem była również propozycja
złączenia wolnostojącego słupka z ławką i panelem reklamowym.
Projekt jednak w znacznej mierze nie został dopracowany,
przede wszystkim w zakresie proporcji elementów, detalu
i rozwiązań konstrukcyjnych (np. brak przedstawienia
sposobu fundamentowania). Zaproponowane meble towarzyszące
wiacie nie tworzą jednorodnie stylistycznego systemu.
Wyróżnienie
Praca 020-487524
Marcin Urbanek, Kuba Morkowski
Na wyróżnienie zasługiwało interesujące opracowanie
detalu i myślenie o ekonomice produkcji, jednak wątpliwości
jury wzbudziła kontrowersyjna estetyka wiaty, czytana
w głębszym znaczeniu. Zdaniem sądu wiata byłaby bardzo
podatna na proces "wychodzenia z mody". Zaproponowana
forma wiaty jest bowiem jeszcze zgodna z trendami ale
już nie ponadczasowa.
Autorzy nie udowodnili, że będąca wielkim atutem projektu
lekkość i transparentność byłaby w rzeczywistości możliwa
do osiągnięcia. Odmiennie niż na wizualizacjach i modelu,
prawdziwe panele reklamowe są nieprzezroczyste i mają
konkretną grubość. Dach wiaty wymaga także odwodnienia
i zabezpieczenia przed podciekaniem od spodu, czego
autorzy nie uwzględnili, a co w jakikolwiek sposób rozwiązywane,
miałoby wpływ na wygląd.
