Termin składania prac upływa 12 kwietnia 2006 r.

Regulamin konkursu dostępny jest na stronie: www.fdp.org.pl oraz w siedzibie Fundacji dla Polski: 02-541 Warszawa, ul. Narbutta 20/33, tel. (22) 542 58 84, e-mail: fundusz.baczko@fdp.org.pl

Fundusz im. Małgorzaty Baczko i Piotra Zakrzewskiego oraz Nagroda ich imienia - przyznawana co roku młodemu architektowi - zostały ustanowione w 1998 roku z inicjatywy rodzin Baczko i Zakrzewskich oraz przyjaciół i współpracowników patronów. Fundatorzy pragnęli uczcić pamięć zmarłych tragicznie w 1996 roku architektów i zapewnić dalszy rozwój bliskich im koncepcji architektonicznych opartych na idei zharmonizowania potrzeb człowieka z zasadami poszanowania środowiska naturalnego.

Celem funduszu jest umożliwianie dyplomantom i młodym architektom już wykonującym zawód dalszego kształcenia i doskonalenia umiejętności zawodowych, promowanie nowoczesnego projektowania obiektów i przestrzeni użyteczności publicznej, wymiana doświadczeń z Francją i innymi krajami europejskimi w zakresie projektowania tych obiektów, upowszechnianie budownictwa energooszczędnego, wykorzystującego alternatywne źródła energii i ekologicznych technologii budowlanych.

Nagroda Architektoniczna im. Małgorzaty Baczko i Piotra Zakrzewskiego przyznawana jest raz do roku młodym architektom i inżynierom budowlanym za projekt z dziedziny budownictwa społeczno - publicznego. Projekty zgłaszane do konkursu ocenia Jury złożone z przedstawicieli rodzin Baczko i Zakrzewskich, przedstawicieli środowisk architektów polskich i francuskich oraz przedstawiciela Fundacji dla Polski. Wysokość nagrody ustala każdorazowo Jury w miarę zebranych na koncie funduszy.

MAŁGORZATA BACZKO I PIOTR ZAKRZEWSKI wyemigrowali do Francji w pierwszej połowie lat 70. Rozpoczęte w Warszawie studia obydwoje zakończyli dyplomem na paryskim wydziale architektury.
W pierwszych latach pobytu we Francji interesowali się przede wszystkim ekologią w architekturze i niekonwencjonalnymi metodami uzyskiwania energii dla budynków. Byli współautorami książki "Techniques douces habitat et société" (Paris 1977). Brali także udział w poświęconych tej tematyce konferencjach międzynarodowych i konkursach architektonicznych. Zwycięstwo odnieśli między innymi w konkursie "HOT 5" na dom z nietypowym ogrzewaniem oraz w konkursie "5000 Domów Słonecznych (5000 Maisons Solaires).
Następnie, współpracując z różnymi pracowniami architektonicznymi, projektowali i realizowali niewielkie obiekty na południu Francji. W połowie lat 80. wraz z dwoma wspólnikami założyli w Paryżu pracownię PLI Architecture, co było przedsięwzięciem dość niezwykłym jak na przeciętne możliwości emigrantów z Polski. Od 1992 Małgorzata BAczko i Piotr Zakrzewski prowadzili PLI Architecture już samodzielnie.
To właśnie od momentu założenia własnej pracowni aż do tragicznej śmierci w 1996 roku nastąpił najbardziej dynamiczny okres ich pracy twórczej.
Startowali głównie w przetargach dotyczących budownictwa społeczno-publicznego, stąd ich realizacje to przede wszystkim szkoły, budynki mieszkalne, socjalne oraz studia urbanistyczne. Pierwszą znaczącąrealizacją był projekt budynku mieszkalnego w Evry (Nagroda Habitat d'or 87).
Brali udział w międzynarodowych konkursach (zarówno architektonicznych, jak i urbanistycznych), takich jak konkurs na park w dzielnicy Villette) czy operę paryską (Opéra de la Bastille).
Mimo znacznej ilości pracy zachowywali dużą dyscyplinę procesu twórczego, co pozwoliło im utrzymać wysoką jakość projektowanych obiektów. Było to bardzo istotne zwłaszcza w przypadku budowanych najczęściej przez gminy obiektów społeczno-publicznych - inwestycji o stosunkowo niskich budżetach.
Ich projekty odznaczały się zawsze bardzo dokładną analizą kontekstu urbanistycznego. Charakteryzowała je także geometryczna zasada kompozycji oraz czystość formy i czytelnośćwyrazu architektonicznego. Często stosowany biały kolor budynków dodatkowo podkreślał ich prostotę.
Małgorzata Baczko i Piotr Zakrzewski tworzyli w nurcie zbliżonym do architektury późnego modernizmu mającego u swych podstaw Le Corbusiera, ale bliskiego także architekturze Richarda Meiera czy Tadao Ando.