Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha

30 listopada minie 10 lat od chwili otwarcia i rozpoczęcia działalności miejsca, gdzie propaguje się i umożliwia poznanie szeroko pojętej kultury i techniki japońskiej. Właśnie dlatego Andrzej Wajda i jego żona Krystyna Zachwatowicz zorganizowali spotkanie, na którym opowiedzieli zainteresowanym o genezie i powodach istnienia Centrum "Manggha".

"Gdyby Feliks Jasieński w 1920 roku nie ofiarował Muzeum Narodowemu w Krakowie swoich zbiorów, których ogromna część była z kanonu dawnej sztuki japońskiej, to centrum nie miałoby racji bytu (...) W zasadzie tylko moja świadomość, że kiedyś to widziałem i że te zbiory są bezdomne spowodowała, że w ogóle przyszła mi taka myśl do głowy" - mówił reżyser, który wraz z żoną jest pomysłodawcą i jednym z fundatorów "Mangghi" . Na budowę przeznaczył w całości swoją nagrodę Kyoto i już przy jej odbiorze, w 1987 roku ogłosił publicznie swój zamiar stworzenia w Krakowie obiektu promującego sztukę i technikę japońską. Wkrótce potem powołano Fundację Kyoto - Kraków, która koordynowała działania zmierzające do powstaniu Centrum. "To rok 1989 zdecydował o tym żeśmy w ogóle mogli tu budować (...)inaczej byłoby to absolutnie niemożliwe. Mieliśmy takie przedtem trudności i przykrości od władz, oprócz konkretnie władz Krakowa, które przyznały teren na budowę."
O wyborze działki zadecydował zaproszony do współpracy architekt Arata Isozaki. Miał do wyboru 3 lokalizacje: pierwszą - u stóp Kopca Kościuszki, przy zakończeniu Błoń, drugą - w okolicy Ronda Mogilskiego i trzecią - naprzeciw Wzgórza Wawelskiego tuż przy bulwarze wiślanym. Zdecydował się na tą ostatnią możliwość i postanowił, że zaprojektuje budynek muzeum oraz przekaże projekt w prezencie, jako swój wkład w tak szczytny cel. Kolejnym szczęśliwym zbiegiem okoliczności stał się fakt, iż bliskim współpracownikiem Isozakiego był pochodzący z Krakowa Krzysztof Ingarden "Okazało się, że projekt, stworzony tam, w dalekiej Japonii znajduje w Krakowie realizatora (...) Arata Isozaki powierzył Krzysztofowi Ingardenowi i jego biuru nadzór nad tą budowlą."
Centrum powstawało przez 15 miesięcy i zostało oddane do użytku 30 listopada 1994 roku.
Mówiąc o programie działalności "Mangghi" państwo Wajda podkreślali, że nie jest to tylko obiekt muzealny. Owszem posiada on pomieszczenia wystawowe ale to przede wszystkim aktywnie działająca instytucja, rodzaj domu kultury "Nie trzeba kupić biletu, żeby tu wejść - tak jak we wszystkich innych muzeach (...) jeżeli na przykład ekspozycja jest nieczynna to można zostać, kupić sobie publikację, można ją przeczytać, wypić kawę, można posiedzieć po prostu na tarasie. Nie ma tego, że coś jest zamknięte i po prostu nieczynne."
Część budynku, w której odbywają się wykłady, wystawy czy warsztaty funkcjonuje niezależnie od działalności muzeum. Taki był podstawowy cel programowy, założony w fazie projektowej.

W panelu dyskusyjnym, mającym miejsce na zakończenie spotkania, padło pytanie o plany na przyszłe dziesięciolecia. W odpowiedzi usłyszeliśmy, iż będą czynione starania aby Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej " Manggha" stało się międzynarodową instytucją kultury, miejscem połączenia Europy z Dalekim Wschodem "Powoli myślimy o tym, żeby w okolicy, gdzieś w pobliżu, wznieść również galerię, w której moglibyśmy prezentować inne kultury innych krajów Dalekiego Wschodu"

Życzymy zatem aby i ta wizja Andrzeja Wajdy została w niedługim czasie zrealizowana!

Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha

Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha